вторник, 23 марта 2010 г.

დავიღალე

საშინლად დავიღალე და ყველაფერი მეზარება:(

четверг, 31 декабря 2009 г.

ახალი წლის ღამე










ხოო, კონცერტზე ფოტოების გადასაღებად წავედი, ანუ უნდა მემუშავა წესით ჯერ არ ნახულ და გრანდიოზულ საახალწლო შოუზე., გულზე აჭარის მთავრობის მიერ მოწოდებული აკრედიტაციის კარტაც ჩამოვიკიდე და ფოტოაპარატი და ჩამწერიც თან გავიყოლე:) :) მაგრამ, ლევან ვარშალომიძის პრესსამსახურის მიერ მოცემული აკრედიტაციით, კონცერტის მონაწილეებისთვის ფოტოს გადაღების უფლება არ მომცეს. ამის უფლება როგორც პრეზიდენტის დაცვამ მითხრა მხოლოდ იმედის ჟურნალისტებს ჰქონდათ...ჩავთვალე რომ ექსკლუზივი იყო მათი და...ნუ მაინც დავრეკე აჭარის მთავრობის პრესსამსახურთან. როგორც თეა ქარდავამ მითხრა ჟურნალისტების მუშაობას ანუ ფოტოს, ვიდეოს გადაღებას აჭარის მთავრობა არ წყვეტს...მაგრამ ვერ გავიგე ერთი რამ, მაშინ ღია ცის ქვეშ რად მინდოდა აკრედიტაცია

კონცერტი ხომ ისედაც უფასო იყო:) ნუ ვიცი? არ ვიცი, ვერაფერი გავიგეეე. სინამდვილეში იმედის, რუსთავი2–ის, აჭარისა და მზის ოპერატორები ჟურნალისტებთან ერთად მუშაობდნენ, იქ სადაც მე არ შემიშვეს და ფოტოს გადაღების უფლება არ მომცეს. ცუდია, პრეზიდენტს პრესა არ უყვარს, გაზეთს არ კითხულობს... დაცვის თანამშრომლები კი... რა ქნას, შემსრულებლებმა-მეცოდებიან...
ქვეყანაც მეცოდება,
ხალხიც
საკუთარი თავიც, ამ ყველაფრის შემხედვარე :)
ახალი წელი არა ის კიდევ :)

იმ ფოტოებს მაინც დავდებ რაც გადავიღე:)

ახლა საათის 05;58 წუთს აჩვენებს ჩემი კომპიუტერი. სამსახურში ვარ, მაგრამ არ ვმუშაობ :)
უბრალოდ მინდოდა, მიხაროდა და მაგიტომაც ვარ:)
24 წლის განმავლობაში პირველი წელია, როცა 31 დეკემბერს სახლში არ ვარ. როდესმე ხომ უნდა დამეშვა ეს გამონაკლისი...
ნანა ზის ჩემგან მესამე მაგიდაზე, უფ რას უწკაპუნებს კლავიშეებს:) სამშაბათი მგონია:)
არსად ვჩქარობთ, ჯერ ადრეა

მაინც მახსენდება ეს ~გრანდიოზული და ჯერარნახული~ კონცერტი ბათუმში და ფორმიანი პოლიციელები და მთავრობის დაცვის თანამშრომლები, როგორ აფეთქებდნენ იმ ოხრობა ~ საფექებლებს~, საქმიანად და ისე, რომ წარმოდგენა დამრჩა რომ თითქოს რიგით სამუშაოს ასრულებდნენ... მე ისე მეშინია ხმაურის, ვცდილობ არე–მარეს გავშორებდე.
რავიცი აბა, არ მიყვარს ახალი წელი და ფაქტი ესაა...რაღაცნაირია

ნამდვილად კარგი იყო ჩვენი ~ბათუმელების~ კარნავალი :) უფ უფ:)
წავედი მეძინება......

среда, 25 ноября 2009 г.

პრეზიდენტის პაპარაცი

http://www.youtube.com/watch?v=xT_SSgwZHPY

მიყვარს ეს მუსიკა

embed

ყველაზე პოპულარული რეკლამა

вторник, 20 октября 2009 г.

მიყვარს ოთხშაბათი ...

კარგად თუ ავად, გაზეთის ახალი ნომერი ოთხშაბათს გამოდის და ნერვებდაწყნარებული ვარ:)
ასე მგონია ტვირთი, რომელსაც გუშინ ვატარებდი სადღაც ჩამოვდე და შესვენების საშუალება მაქვს, რომ მერე გზა უფრო ენერგიულმა, დასვენებულმა და უბრალოდ ახალი იდეებით გავაგრძელო...
სიახლეები ალბათ ყველა ადამიანს უყვარს. მათ შორის მეც.
ნიუსრუმში დიდი გადალაგ-გადმოლაგება მოხდა. მაგრამ ცვლილებების მიუხედავად ჩემთვის არაფერი შეცვლილა. ისევ ჩემს საყვარელ ადგილას, ისევ ჩემს კომპიუტერთან ისევ იმ თემებზე ვიმუშავებ რაზეც აქამდე ვწერდი... 


ერთ რამეს მივხვდი ამ ბოლოს...
კარგ ხასიათზე ვარ და ბედნიერი თუ რაიმე ფაქტის შესახებ პირველმა მე გავიგე:)  

მგონიჟურნალისტისთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი დეტალი ესაა და განსაკუთრებული ამაში არაფერია, მაგრამ... 

ნუ ეს ამბავი ჩემი ინტერესის სფერო  უნდა იყოს...თუ არადა ჩემს კოლეგებს სიამოვნებით მივაწვდი იდეას:)
   
სამშაბათია... ერთი ორი საათი და ოთხშაბათიც დაიწყება...ჩემი გვერდი უკვე ამობეჭდილია...მაგრამ ისევ რედაქციაში ვზივარ... ასე მგონია აქ ყოფნით გაზეთს რაღაცაში ვეხმარები:) სინამდვილეში  ჯერ იყოდა დესტოპი დავალაგე, მერე სხვისი ბლოგები წავიკითხე და ახლა ჩემსასაც შემოვუხედე და ვწერ:) 

ერთ რამეს მივხვდი;

ბლოგზე წერა მეზარება...

არვიცი რატომ...

  როცა ბლოგზე  წერის ხასიათზე ვარ, დრო არ მაქვს...

ხან კომპი....

ხან ყველაფერია და სურვილი არა ...

მოკლედ მიზეზები დაუსრულებელია:) 

არადა რამდენი დღიური მაქვს დღემდე შენახული; დღე არ გავიდოდა რაიმე  ამბავი არ მომეყოლა  ჩემი წიპუნიასთვის, ეს წიპუნია ჩემი მოგონილი სახელი იყო, სინამდვილეში როცა დღიურში ამბავს ვწერდი რაიმეს შესახებ ვიცოდი წარმოდგენაში რომ ამას ვინმე წიპუნიას ვუყვებოდი:)  :) :)

როცა პირველად ~ბათუმელებში~ მოვედი ერთი ადგილი მომწონდა განსაკუთრებით, მაშინ ამ ადგილას სხვა იჯდა.

უკვე 2 წელია ამ ადგილას მე ვზივარ და არ მეგულება ორსართულიან რედაქციაში, ამაზე უკეთესი ადგილი არსად:) 

ps.იმის თქმა მინდოდა რომ ეს იდეა ან ნანა კვაჭაძეს მოვპარე:) ან ნათია კოპალიანს, მე ორთავეს ბლოგზე მაქვს ნანახი და იმ ორს შორის ვინ ვის მოპარა არ ვიცი:))))


ფოტოები canon–ის აპარატით გადავიღე, რომლის ობიექტივი სინამდვილეში 200 დან სამას მეტრში იღებს ფოტოებს, რადგანაც კადრში ყველაფერი ერთად ვერ ჩავატიე:)  ამიტომ ნაწილ–ნაწილ  გადავირე:)